Ο Μικρός Ήρωας

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας Μικρός ήρωας που δημιουργούσε σενάρια και ιστορίες φανταστικές με πρωταγωνιστή πάντα τον ίδιο. Σε κάθε παράσταση δήλωναν κι άλλοι συμμετοχή. Έκρινε ο Μικρός και μοίραζε τους ρόλους ανάλογα.
Όχι όπως-όπως όμως, οργανωμένα. Με κανόνες. Δίκαια πράγματα δηλαδή.

Σε πόσες τέτοιες ιστορίες όμως τον πλήγωσαν; Πόσοι από τους "άλλους" καταστρατήγησαν τους κανόνες και του αφαίρεσαν τον έλεγχο; Θύμωσε ο Μικρός. Κάποιος εκμεταλλεύτηκε το θυμό του και του μίλησε για ένα χάπι. Με αυτό του είπε θα δείχνεις ατρόμητος. Θα μοιάζεις με ήρωα. Τίποτα και κανείς πια δεν θα μπορέσει να σε πληγώσει. Το χάπι αυτό το έλεγαν "ΕΓΩ ".

"Χίλιες φορές έτσι", μονολογούσε. "Καλύτερα να μη πάρω κανένα ρίσκο".
Μπορώ άνετα να παίζω όποιο ρόλο εγώ επιλέξω κάθε φορά. Του καλού, του κακού, του ευαίσθητου, του σκληρού, ακόμα και του ευτυχισμένου. Ποιος άλλωστε θα καταλάβει τη διαφορά; Εδώ εγώ ο ίδιος και σπάνια πια την καταλαβαίνω. Ποια είναι η αλήθεια; Ποια η αλήθεια μου; Τι σημασία έχει. Η εικόνα μου μόνο να μη τσαλακωθεί. Αυτό έχει σημασία".

Ύστερα από αυτές τις σκέψεις πήρε την απόφαση ότι αυτό το χάπι ήταν και η μόνη του λύση. Άρχισε λοιπόν να παίρνει ένα χάπι κάθε πρωί. Όταν τα πράγματα δυσκόλευαν, αύξανε τη δόση και τίποτα πια δεν έδειχνε να τον ταράζει.

Η ζωή όμως έστήνε καλύτερα σενάρια από τα δικά του. Κι όσο κι αν πίστευε ότι όλα είναι υπό έλεγχο, κάποια, κάτι, εμφανίστηκε και τα αναστάτωσε όλα.

"Τυχαία!!!" Άρχισε να παίρνει αγάπη και δεν καταλάβαινε το γιατί. Αφού δεν τη ζήτησε. Αφού δεν την χρειάζεται. Αφού ήταν πια πλήρης. Ασφαλής. Ποια αράχνη στήνει πάλι τον ιστό της; Τι παγίδα κι αυτή;

Μα φυσικά! Πως και δεν το είχε καταλάβει τόσο καιρό; Να! Μια ταραντούλα. Εκεί στην άκρη. Τι να ετοιμάζει;

Άρχισε να την παρακολουθεί. Κατασκεύαζε κάτι με τόση υπομονή, που θα τη ζήλευαν ακόμα και οι πιο άξιοι τεχνίτες αυτής της χώρας. Έπιανε το ΕΓΩ στον ιστό της και το μεταμόρφωνε σε ΕΣΥ.

Τι παράξενο! Απόρησε ο Μικρός. Αναστατώθηκε. "Γιατί το κάνει αυτό"; "Τι θα κερδίσει"; "Κι εγώ τώρα τι θα κάνω"; Φώναξε.
"Μη φοβάσαι" του απάντησε η ταραντούλα.
"Κοίτα τον καθρέφτη". Βλέπεις; Σ΄ αγαπάει. "Για πάντα". Θυμάσαι; Μη χάνεσαι.