Το πορτοκαλι...!

Καποτε ηταν ο καθενας ενα πορτοκαλι. Ενα πορτοκαλι ζουμερο, φωτεινι, ολοκληρωμενο, γεματο εμπειριες, αγαπη, ερωτα. Απλα γεματο. Επρεπε για συμπαντικους λογους να κοπει στα δυο. Κοπηκε.

Απο τοτε ο καθενας μας ειναι μισο πορτοκαλακι. Λιγο στεγνο, χωρις πολους χυμους, μιση αγαπη, μισος ερωτας. Ολα μισα.

Και ετσι ξεκινησε η διαδικασια του ψαξιματος. Να βρουμε το αλλο μισο πορτοκαλακι μας, που θα μας γεμισει. Θα μας ολοκληρωσει. Θα μας ξεχειλισει απο αγαπη, απο ερωτα.

Κανουμε πολλες προσπαθειες. Δοκιμαζουμε πολλα πορτοκαλακια, μηπως και βρουμε το δικο μας. Το αλλο μας μισο. Αλλο ειναι μεγαλυτερο και μας κλεινει σε αδιεξοδα, αλλο ειναι μικροτερο και μας δινει λιγοτερα απο οσα μας λειπουν, αλλο πιο φωτεινο και μας τυφλωνει, αλλο πιο σκοτεινο και μας γυριζει στο σκοταδι. Αλλο ....αλλο... αλλο...

Δεν φταινε αυτα για οσα δεν μας προσφερουν. Τοσα μπορουν και τοσα δινουν. Εξαλλου και αυτα ψαχνουν το δικο τους μισο.

Οταν ομως το βρουμε, θα το καταλαβουμε αμεσως. Θα παρουμε πισω την χαμενοι λαμψη μας και τα δυο μισα. Θα γινουμε ενα. Ενα ζουμερο, γεματο αγαπη, τρυφεροτητα, υπεροχο πορτοκαλί, πορτοκαλι! Καλη μας τυχη!